نویسندگان

• زهرا سالاری راد 
• لیدا لیل آبادی  
• ناهید نفیسی
• آدیس کراسکیان موجمباری 

 دانشجوی دکتری روانشناسی سلامت، گروه روانشناسی سلامت، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی،

 استادیار، گروه روانشناسی سلامت، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران

 استادیار جراحی عمومی گروه جراحی عمومی، دانشکده پزشکی مجتمع آموزشی درمانی حضرت رسول اکرم (ص) دانشگاه علوم پزشکی ایران

 استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج ، تهران، ایران

چکیده

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان بر اضطراب و کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد. روش: طرح پژوهش، نیمه‌آزمایشی با پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری 3 ماهه بود. نمونۀ پژوهش 30 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان در شهر تهران بود که پس از غربالگری نمره بالایی در اضطراب داشتند و براساس نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و گواه، جایگزین شدند. گروه آزمایش طی 12 جلسه 50 دقیقه‌ای، تحت درمان متمرکز بر هیجان بر اساس برنامه پروتکل درمان پروتکل درمان متمرکز بر هیجان گرینبرگ (2010) قرار گرفتند. داده‌های پژوهش با استفاده از پرسشنامۀ اضطراب بک و مقیاس ارزیابی کارکرد درمان سرطان- پستان (FACT-B)، پیش از شروع مداخله، پس از مداخله و 3 ماه پس از پایان دوره درمانی، از افراد هر دو گروه جمع‌آوری شدند. تحلیل داده‌ها با استفاده از روش تحلیل واریانس آمیخته انجام شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل واریانس آمیخته نشان داد درمان متمرکز بر هیجان به طور معناداری موجب کاهش اضطراب و افزایش کیفیت زندگی شد. یافته‌های آزمون تعقیبی بنفرونی نشان‌داد اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان بر اضطراب و کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان در طول زمان ثبات دارد.
نتیجه‌گیری: درمان متمرکز بر هیجان با تمرکز بر پردازش و ابراز هیجانی، به بهبود تنظیم هیجانات مراجعان منجر شده و می‌تواند به‌عنوان روش مداخله‌ای مناسب برای کاهش اضطراب و افزایش کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سرطان پستان به کار رود.